Paciència

Aquestes dos últimes setmanes estan sent dures, hi ha canvis, horaris nous, tornar a començar, rutines de nou, nous acompanyaments que fan que el dia a dia no sigui fàcil ni per la Nora ni per mi.

Dimarts la Nora em va dir que havíem canvait, que jo ja no tenia tanta paciència com abans i que ella s'enfadava de seguida, i que havia tingut una idea, faríem una caixa de paciència. "I com funcionarà, Nora?" vaig preguntar-li "Doncs mira mama, agafem una capsa i posem a dins coses que puguin donar-te paciència, un paperet que digui respira dos minuts, un altre que digui, agafa aire, un altre que digui, ves a fer pipi (moltes vegades vaig al bany a parar, a "amargar-me" i pensar") i un altre que digui ens abracem?"

Ara hi ha moments, increïble oi?, que la Nora em dóna eines a mi, que m'ajuda i em guia, com sempre, però molt més conscient. Cada nova etapa que encetem és una sorpresa i una adaptació per a tots i totes. 

Aquest matí, entre esmorzars, pessigolles, dents, bosses i saxo, quan gairebé la perdíem totes dues, la paciència, clar, ens mirem i com no teníem la capsa, ens hem abraçat fort fort

Estem en projecte de fer la caixa, ja us la ensenyaré, de moment escoltem a Lenine cantant, paciencia!! https://www.youtube.com/watch?v=je-RTYbzoEk



Estas dos últimas semanas están siendo duras, hay cambios, horarios nuevos, volver a empezar, rutinas de nuevo, nuevos acompañamientos que hacen que el día a día no sea fácil ni por Nora ni para mí.

El martes Nora me dijo que habíamos cambiado, que ya no tenía tanta paciencia como antes y que ella se enfadaba enseguida; y que había tenido una idea, haríamos una caja de paciencia. "Y cómo funcionará, ¿Nora?" le pregunté "Pues mira mama, cogemos una caja y ponemos dentro cosas que puedan darte paciencia, un papelito que diga respira dos minutos, otro que diga, coge aire, otro que diga, ve a hacer pipi (muchas veces voy al baño a parar, a "esconderme" y pensar) y otro que diga, ¿nos abrazamos?"

Ahora hay momentos, increíbles, que Nora me da herramientas a mí, que me ayuda y me guía, como siempre, pero mucho más consciente. Cada nueva etapa que comenzamos es una sorpresa y una adaptación para todos y todas. 

Esta mañana, entre almuerzos, cosquillas, dientes, bolsas y saxo, cuando casi la perdíamos las dos, la paciencia, claro, nos miramos y como no teníamos la caja, nos hemos abrazado fuerte fuerte

Estamos en proyecto de hacer la caja, ya os la enseñaré, ahora escuchamos a Lenine cantando, paciendia: https://www.youtube.com/watch?v=je-RTYbzoEk